“Dokter, ik kom elke nacht badend in het zweet wakker.”
“Alvarado?”
“Bijlange niet.”
“Betsema? Worst? Brand? Kastelijn?”
“Ook niet.”
“Wat is dan het probleem?”
“Ik droom van De Staf. En van De Zeemeeuw.”
“Oei.”
“En van de Stelvio, de Giau, de Galibier, de Croix-de-Fer. En de Col de la Bonette die nog op mijn bucket list staat.”
“Je lijdt aan fietsinitis.”
“En van de Kwaremont, de Smeysberg, de Rosier…”
“Je moet dringend in therapie.”
“In therapie?”
“Ik bedoel, Corona heeft lang genoeg geduurd. Jij moet terug de fiets op. Ik schrijf je een kuur voor van 365 dagen die start op 1 januari.”
“Eeeuch?”
“Met mate fietsen. Doseren. Niet overdrijven. Zorgen dat je tijdig recupereert. Je vooral amuseren. Een keer andere oorden gaan opzoeken. Na de rit pinten gaan pakken en een beetje keuvelen over het leven.”
“Pinten gaan pakken?”
“Ik raad je aan lid te worden van WD Breduinia. Dat gaat wonderen doen. Die zijn namelijk erg ervaren wat fietsinitis betreft. Je vindt er zeker je gading. Trouwens, ze starten volgend jaar hun 51ste jaar én in nieuwe kledij. De timing kan niet beter zijn.”
“Bedankt dokter. Ik doe het nodige. Vanaf 1 januari dus…”
“Je hebt me goed begrepen.”