Beste Gino,
Durf te vragen!
Hoeveel wielertoeristen heb jij al van de hongerdood gered? Ik zal het je zeggen. Veel!
Wij fietsen op dit ogenblik België rond en ik moet je zeggen Gino, dat we al menig maal door een vreugdegevoel overmand zijn geworden wanneer we in de zoveelste dorpskern alweer een Warme Bakker in het vizier kregen.
(Even tussen ons Gino. In Heindonk was het niet echt een Warme Bakker maar eerder een Hete Bakster, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar dit geheel terzijde want ik wil niet met de turnwereld vereenzelvigd worden.)
Jullie Warme Bakkers zijn ook met veel. Het kost ons doorgaans weinig moeite om waar ook in België één van jullie soort te vinden. Soms moeten we kiezen uit twee of drie, kun je nagaan. Jullie liggen ook erg goed in de markt zo lijkt het, want meestal staat er een rij van hier tot ginder achter te wachten. Ons Coronageduld wordt vaak op de proef gesteld.
Maar slotsom van dit alles is dat we op die manier al menig maal zijn gered door een tompoes of een éclair die we telkens met smaak hebben verorberd op de lokale zulle. Moorkoppen, roombroodjes en mille-feuilles doen we liever niet wegens te zwaar op de maag, vooral als je nog een paar tientallen kilometers te gaan hebt. Maar een fruittaart met slagroom - kwestie van voldoende energie op te slaan - daar zeggen we ook vaak niet neen tegen.
Ja beste Gino, de Gilde van de Warme Bakkers, we mogen ze niet uit het oog verliezen wegens van onmetelijk groot belang voor het voortbestaan van het wielertoerisme.
Mocht het zo zijn dat de gilde dreigt uit te sterven, dan stellen we voor dat jij weer je Bakman-uniform aantrekt. Dan komen we - beloofd! - elk weekend onze éclair oppikken.
Tot horens
Serge