Ik
ben grootgebracht met patatten, groenten en vlees. Af en toe frieten. En één
keer per week vis.
Nu is
dat anders. De mensen genieten tegenwoordig van chili con carne, couscous marocain, kip teriyaki, paella valenciana, pastechi, quiche lorraine, shoarmabroodjes, sushi, taboulé, … en andere exotische eettoestanden. Voor een kotelet
met boontjes en puree komen de mensen de deur niet meer uit.
Bij
deze totale omwenteling van onze eetcultuur is hij een beetje ondergesneeuwd geraakt, en volgens ons totaal ten onrechte : de wrap.
Wrap
staat voor : “een dunne (Mexicaanse) maïspannenkoek met hartige vulling”.
Vergeet de maïspannenkoek. Het is de hartige vulling die ertoe doet.
Want
je kunt zowat alles tussen die pannenkoek plooien. Zolang de combinatie van
ingrediënten maar enigszins steek houdt. Je hebt warme wraps en koude wraps. Na
een intense rit is een koude wrap meestal het meest fris om te nuttigen. Een
wrap opwarmen blijkt trouwens ook niet simpel te zijn.
Toeval
wil dat wij in ons midden een uitstekende wrapster hebben die haar echtgenoot
na een lange fietsinspanning al vaak van de hongerdood heeft gered. Dat Steve
nog in ons midden is, is zonder twijfel te danken aan Caroline. Omgekeerd
misschien ook maar dat doet in deze niet ter zake.
Daarom,
Caroline, waarom eens geen
wrapavond organiseren. Dan kun jij je wrapkunsten ten toon
spreiden. De ultieme wraptest als het ware. Vandaar deze wrapbestelling : een 50-tal wraps op
maat van een bende wraptoeristen die na twee uur fietsen wel een wraphapje kunnen gebruiken. Trouwens, als die wraps smaken
zoals jij de jongste tijd fietst … dan wordt dat smullen geblazen.
Smakelijk
!
Serge
