Manuel is overleden. Bijzonder jammer.
“I know nothing. I am from Barcelona”
zou werelderfgoed moeten worden.
Toeval wil dat ik rond de kerst altijd
naar Fawlty Towers kijk, het beste dat ooit gemaakt is.
Elk jaar lig ik in een deuk als Manuel maar niet wil verklappen dat zijn patron
Basil op de paarden gewed heeft.
“Don’t mention the war” is er nog zo
ene, als toevallig een aantal Duitsers in het hotel verblijven en John “Basil
Fawlty” Cleese absoluut wil vermijden om over de oorlog te beginnen. Dat lukt
hem uiteraard niet en het gaat totaal fout als hij plots als een Duitse führer
door het hotel stapt. Hilarisch.
Komieken zijn genieën. Het is namelijk
stukken moeilijker om een lach op iemands gezicht te toveren dan om iemand een
traan te doen plengen.
Toon Hermans zag het leed op het
gezicht van zijn moeder en dacht als kind al, ik moet haar doen lachen. Dat heeft
ie daarna nog een paar decennia lang gedaan. “Leg neer die bal”, daar konden wij
op de middelbare school weken mee voort. Gewoon omdat hij op een banket van de “Hi! Society” een gehaktbal in zijn zak had
gestopt. “Scheidsrechter erbij, je weet hoe dat gaat.”
Rond de kerst kijk ik daarom evenzeer
Toon Hermans. Noem het nostalgie maar “Snieklaas”, “Vader gaat op stap”, “De
ornitholoog”… ze passeren allemaal de revue. Ook “Café biljart”, het klein
stukkie groen voor het eenzame hart.
Kerst, we kijken ernaar uit. Dat wordt
weer lachen geblazen !
Tot horens,
Serge
