Ja ik weet het. Favela’s, drugsbendes, corruptie, voor veel Brazilianen geen
enkel perspectief, een maatschappij op haar gat. Maar soms tracht ik ook eens
naar de sport te kijken.
Heb je het kleiduifschieten van de trap gezien. Ongelooflijk dat die mannen
zo’n talloor uit de lucht kunnen schieten. Ze hebben wel twee kogels maar toch.
En dan die finale tussen de Kroaat en de Italiaan. 13-13 en dan een shoot-out.
Diegene die miste was verloren. Spanning ten top.
Het tafeltennis beviel mij minder. Ik werd er zeeziek van. Het balletje begon
doorgaans links op de tafel en eindigde rechts maar veranderde onderweg 6 keer
van richting. Ongelooflijk, dat effect op dat balletje. Stel je voor dat zo’n
kerel bij ons clubtje komt en zo naar voor laveert in ons peloton. Valpartijen
bij de vleet.
Het schermen vond ik ook een totale mislukking. Zorro, die kon schermen.
Maar dat is verleden tijd. Tegenwoordig staan twee kerels met een stukje ijzer
eerst een beetje dreigend tegenover elkaar. Dan storten ze zich alle twee naar
voor en zegt de computer wie een punt heeft gescoord. Niemand heeft het gezien,
ook de scheidsrechter niet. Freek Braeckman heeft hier misschien een andere
kijk op maar dat moet hij in Bistreau maar eens komen uitleggen (breng je fiets
mee, Freek !).
Het zwemmen vond ik wel fascinerend en niet alleen omwille van Pernille
Blume (Ludo !). Prachtig afgetrainde atletenlichamen, een beetje à la Breduinia.
Maar bovenal heb ik bewondering voor het feit dat die mannen en vrouwen doorgaans om
06h00 in ’t water liggen, tijdens het trainen geen woord kunnen wisselen, geen omgeving
hebben om van te genieten en constant naar adem moeten happen. Wie doet nu
zoiets? En dan heb ik het nog niet over de marathonzwemmers die 10 km door het
sop ploeteren. Begin er maar aan. Golfers zijn eigenlijk koekjes daarmee
vergeleken.
En het worstelen moet nog beginnen !
Sport kan mooi zijn. Sport is mooi.
Tot horens
Serge
