“Wij hebben geen plannen vandaag”, zei het ene koppel, gezeten op de Leuvense Oude markt, tegen
het andere bevriende koppel dat toevallig voorbij kwam.
Viviane keek mij
vragend aan. “Hoezo geen plannen
vandaag? Je hebt toch altijd plannen?”
“Blijkbaar niet”, was het enige wat
ik kon verzinnen.
“Maar wat betekent dat: geen plannen vandaag? Gaan die vandaag niets
doen?”
“Ze gaan heus wel iets doen, alleen hebben ze nog geen idee wat.”
“Dat is vreemd, want wij hebben de neiging om altijd te plannen”, bleef ze doorbomen. “Als we niets te doen
hebben vragen we ons af wat we zouden kunnen doen en dus zijn we weer aan het
plannen.”
“Die twee dus niet.” Mijn boodschap
stuitte duidelijk op een muur van wantrouwen. Ik bekeek zo discreet mogelijk het
koppel “zonder plannen”. Voor zover ik kon inschatten hielden ze het voorlopig bij koffie
drinken en de krant lezen.
Ik ging nog een
stap verder. “Is het bizar om zo
nu en dan eens een volledig lege dag te plannen? Een volledige dag zonder
plannen?”, vroeg ik me af. “Een dag waarbij je alle uren van de dag voor jezelf hebt.”
We kwamen er niet
uit wat dat precies kon betekenen, maar kwamen er ook niet toe de idee helemaal
af te schieten. Zo’n “niets”-dag kon wel iets
hebben, maar dan eerder in een Zuiders, zonnig land met bv. een tuin, een zwembad,
een barbecue…
“Als we om 13h00 terug in het hotel zijn, zijn we vermoedelijk tegen
14h00 op de weide. Hoever is het stappen naar het station?”
“Dat lijkt me een goede planning. Dan kunnen we ons nog bijtijds installeren,
eten en drinken.”
Tot ruim na
middernacht hadden we geen plannen. Alleen wachten, want om 21h45 maakte Bruce
Springsteen zijn opwachting om drie uur lang, samen met de E Street Band, de
pannen van het dak te spelen.
Tot horens
Serge
