Ik moest
even bekomen. Van « Les Femmes d’Alger » bedoel ik. Is onlangs het duurste
schilderij geworden dat ooit is geveild, en dat terwijl het slechts één
schilderij is in een reeks van vijftien en het niet eens een fantastisch werk
is wist een krant te melden. Pablo Picasso was heel zijn leven een notoire
liefhebber van vrouwelijk schoon. Maar of Les Femmes d’Alger, in kwestie de “Version
O”, zo blij waren met de manier waarop den Pablo hen op doek heeft gezet, daar lopen
de meningen over uiteen. Smaken verschillen nu eenmaal.
Maar de voornaamste
conclusie van dit voorval is dus : van vrouwen valt geld te maken. Als WD
Breduinia moeten we hier lessen uit trekken. Hebben wij niet ergens een horde
vrouwen ter beschikking die we even zouden kunnen inzetten om de clubkas wat te
spijzen? Het hoeft geen 179,3 miljoen dollar op te leveren. Een fractie daarvan
en de rest van ’t wielerseizoen is alles op kosten van Geert Vanmassenhove,
onze “schat”bewaarder, die met veel plezier onze rekeningen zal vereffenen.
Hebben we ergens
een kunstschilder in de club – of misschien iemand die zich kandidaat wil stellen
- die een paar van onze gerespecteerde vrouwelijke leden op een gelijkaardige
manier op doek kan vastleggen. Het mag wat kubistisch en abstract zijn, ze
hoeven er niet op te gelijken maar we willen wel véél kleur. Geen rubensiaanse taferelen
evenwel. Zou bij onze modellen niet in goede aarde vallen.
Als het niet met
verf en doek lukt, dan hebben we misschien ergens een fotograaf rondlopen. Met
een ietwat deftige breedhoeklens moeten we toch een flink aantal dames plus een
aantal fietsen op de gevoelige plaat kunnen vastleggen. Wie onze dames een
beetje kent zal dit meteen willen beamen: als dat niet verkoopt, dan weet ik
het ook niet meer.
Dan vragen we Peter
om hier een App mee te maken die we aan de website koppelen en via LinkedIn
verspreiden, en ons broodje is gebakken. Dankzij onze Femmes. De souper gaat
dit jaar door in ’t Hof van Cleve.
Tot horens,
Serge
