Het is vele
jaren geleden. Mijnheer Chaffart was onze leraar biologie. Mijnheer Chaffart
was al iets ouder, was “ne rosten” en had een frêle stemmetje. Hij slungelde
ook een beetje zoals Laurel van Hardy. Dat allemaal deed niets af aan ons
respect voor de man. Mijnheer Chaffart had iets unieks. Nu, zoveel jaren later
zou ik zeggen, een vreselijk aardige man.
Op een dag,
ik weet niet meer waar het over ging, stopte mijnheer Chaffart plots met lesgeven.
Hij keek ons uiterst doordringend aan, stapte vanachter zijn pupiter, ging
midden in de klas staan, keek ons nog diepzinniger aan, dacht héél diep na, en
sprak toen de legendarische woorden : “DRINK VEEL”.
De
boodschap van mijnheer Chaffart zorgde voor beroering. Ik meen mij te
herinneren dat een paar van ons zijn boodschap de jaren nadien ook iets te
letterlijk genomen hebben. Maar dat geheel terzijde. In elk geval, toen
mijnheer Chaffart tot de vaststelling kwam dat zijn boodschap een aantal betekenissen
had, kon hij er ook smakelijk om lachen.
Ik had de
boodschap van mijnheer Chaffart beter onthouden toen ik deze zomer met iets te
weinig vocht in mijn lijf aan een klimmetje begon dat naar het einde toe
behoorlijk ellendig werd. Voor de kenners : de Cirque de Troumouse. Op een
bepaald ogenblik weigerden de spieren alle dienst met de duidelijke boodschap
“we staan droog”. Krampen van boven tot beneden. Ann De Wolf weet precies wat
ik bedoel. Mijnheer Chaffart had mij nochtans gewaarschuwd. Geen idee of
mijnheer Chaffart een wielertoerist was.
Daarom
beste WDB-leden, ter eer en glorie van de uiterst minzame mijnheer Chaffart,
nog één keer zijn legendarische woorden van toen : “DRINK VEEL”. Afspraak in De
Zeemeeuw.
Tot horens,
Serge