WD Breduinia is een voorbeeld voor de wereld. Geen
domein of we blinken erin uit. Snel rijden? Vraag het aan WD Breduinia. Het
kieken uithangen? Ook. Moet er iets bij elkaar gezongen worden? Geef maar een
seintje.
Nu is het zo dat de meeste van onze collega’s het
houden bij “… en we goan nog nie noar ûs, bielange nie … want moeder is nie
thûs…”. Bij ons ligt dat even anders.
Een tijdje geleden fietsen wij rond in Guînes. De
meeste van onze collega’s kunnen op dat licht golvend parcours al geen noot
meer uitbrengen maar dat geheel terzijde. Kuieren wij daar gezellig van de ene
bult naar de ander, is er daar een kerel die La Mer van Charles Trenet inzet. « La mer, Qu'on voit danser le long des golfes
clairs, A des reflets d'argent, La mer, Des reflets changeants, Sous la
pluie ». Als dat geen niveau is dan
weet ik het ook niet meer.
Louis Charles Auguste Claude
Trenet, *1913-†2001,
schreef La Mer in 1943 maar omdat het niet genoeg swing had nam hij het pas op
in 1946. Het lied bestaat in zowat 400 verschillende versies. George
Benson, Michael Bublé, Celtic Woman, Bobby Darin, Frank Sinatra, Rod Stewart,
Robbie Williams… allemaal La Mer gezongen. WD Breduinia dus ook.
En dat terwijl het Frans van La Mer niet zo van de
poes is. Misschien maakt dat het liedje zo’n fijne ode aan de zee. Als iets een
beetje flu is, poëtischer, leest ieder er zijn eigen waarheid in. Of vallen
we misschien met z’n allen voor de slotstrofe : «… Et d'une chanson d'amour, La mer, A bercé mon
coeur pour la vie. » ?
WD Breduinia verzoekt Unesco
vriendelijk “La Mer” toe te voegen aan ons culturele fietserfgoed.
Tot horens,
Serge